Ο κολλοειδής άργυρος λέγεται ότι έχει ευρείες αντιβακτηριακές και αντισηπτικές επιδράσεις όταν λαμβάνεται από το στόμα ή τοποθετείται σε πληγή.

Είναι άγνωστο πώς ακριβώς λειτουργεί το κολλοειδές ασήμι.Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι προσκολλάται σε πρωτεΐνες στα κυτταρικά τοιχώματα των βακτηρίων, καταστρέφοντας τις κυτταρικές τους μεμβράνες.

Αυτό επιτρέπει στα ιόντα αργύρου να περάσουν στα κύτταρα, όπου μπορούν να παρεμβαίνουν στις μεταβολικές διαδικασίες των βακτηρίων και να βλάψουν το DNA του, οδηγώντας στο θάνατο του κυττάρου.

Θεωρείται ότι τα αποτελέσματα του κολλοειδούς αργύρου ποικίλλουν ανάλογα με το μέγεθος και το σχήμα των σωματιδίων του αργύρου, καθώς και τη συγκέντρωσή τους σε ένα διάλυμα.

Ένας μεγάλος αριθμός μικρών σωματιδίων έχει μεγαλύτερη επιφάνεια από έναν μικρότερο αριθμό μεγάλων σωματιδίων.Ως αποτέλεσμα, ένα διάλυμα που περιέχει περισσότερα νανοσωματίδια αργύρου, τα οποία έχουν μικρότερο μέγεθος σωματιδίων, μπορεί να απελευθερώσει περισσότερα ιόντα αργύρου.

Τα ιόντα αργύρου απελευθερώνονται από τα σωματίδια αργύρου όταν έρχονται σε επαφή με την υγρασία, όπως τα σωματικά υγρά.

Θεωρούνται ότι είναι το «βιολογικά ενεργό» μέρος του κολλοειδούς αργύρου που του προσδίδει τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι τα προϊόντα κολλοειδούς αργύρου δεν είναι τυποποιημένα και μπορεί να έχουν σοβαρές παρενέργειες.

Τα κολλοειδή διαλύματα που διατίθενται στο εμπόριο μπορεί να ποικίλλουν ευρέως ως προς τον τρόπο παραγωγής τους, καθώς και ως προς τον αριθμό και το μέγεθος των σωματιδίων αργύρου που περιέχουν.