تشعشعات فروسرخ (IR) نوعی از تشعشعات الکترومغناطیسی است که برای چشم انسان نامرئی است اما می تواند به صورت گرما احساس شود.دارای طیف گسترده ای از کاربردها مانند کنترل از راه دور، تجهیزات تصویربرداری حرارتی و حتی پخت و پز است.با این حال، مواقعی وجود دارد که لازم است اثرات تابش مادون قرمز را مسدود یا به حداقل برسانید، مانند آزمایش‌های علمی خاص، فرآیندهای صنعتی یا حتی به دلایل ایمنی و سلامت شخصی.در این حالت می توان از مواد خاصی برای تضعیف یا مسدود کردن کامل تابش مادون قرمز استفاده کرد.

یکی از موادی که معمولاً برای جلوگیری از تشعشعات IR استفاده می شود این استذرات مسدود کننده IR.این ذرات اغلب از ترکیبی از مواد مانند اکسیدهای فلزی تشکیل شده اند و به طور خاص برای جذب یا بازتاب اشعه مادون قرمز طراحی شده اند.رایج ترین اکسیدهای فلزی موجود در ذرات مسدود کننده مادون قرمز شامل اکسید روی، اکسید تیتانیوم و اکسید آهن است.این ذرات اغلب با یک پایه پلیمری یا رزین مخلوط می شوند تا لایه ها یا پوشش هایی را تشکیل دهند که می توانند روی سطوح مختلف اعمال شوند.

اثربخشی ذرات مسدود کننده مادون قرمز به عوامل مختلفی از جمله اندازه و شکل ذرات و غلظت آنها در فیلم یا پوشش بستگی دارد.به طور کلی، ذرات کوچکتر و غلظت های بالاتر منجر به خواص مسدود کننده IR بهتری می شوند.علاوه بر این، انتخاب اکسید فلزی نیز می تواند بر اثربخشی مواد مسدود کننده مادون قرمز تأثیر بگذارد.به عنوان مثال، ذرات اکسید روی به طور موثری طول موج های خاصی از تابش مادون قرمز را مسدود می کنند، در حالی که اکسید تیتانیوم در طول موج های دیگر موثرتر است.

علاوه بر ذرات مسدود کننده مادون قرمز، مواد دیگری نیز وجود دارند که می توانند برای مسدود کردن یا تضعیف اشعه مادون قرمز استفاده شوند.یکی از گزینه های محبوب استفاده از مواد با بازتاب بالا، مانند فلزاتی مانند آلومینیوم یا نقره است.این فلزات بازتاب سطح بالایی دارند، به این معنی که می توانند مقادیر زیادی از تابش مادون قرمز را به منبع خود منعکس کنند.این به طور موثر میزان تابش مادون قرمز را که از مواد عبور می کند کاهش می دهد.

راه دیگر برای جلوگیری از تشعشعات مادون قرمز استفاده از مواد با خاصیت جذب بالا است.برخی از ترکیبات آلی مانند پلی اتیلن و انواع خاصی از شیشه، ضریب جذب بالایی برای تابش مادون قرمز دارند.این بدان معنی است که آنها بیشتر تابش مادون قرمزی را که با آنها در تماس است جذب می کنند و از عبور آن جلوگیری می کنند.

علاوه بر ماده خاص، ضخامت و چگالی مواد نیز بر توانایی آن در جلوگیری از تابش مادون قرمز تأثیر می گذارد.مواد ضخیم‌تر و متراکم‌تر معمولاً به دلیل افزایش تعداد ذرات جذب‌کننده یا بازتابنده مادون قرمز، قابلیت مسدود کردن مادون قرمز بهتری دارند.

به طور خلاصه، انواع مختلفی از مواد وجود دارد که می توانند برای مسدود کردن یا تضعیف اشعه مادون قرمز استفاده شوند.ذرات مسدود کننده مادون قرمزمانند آنهایی که از اکسیدهای فلزی ساخته شده‌اند، به دلیل خواص ویژه‌ای که به آن‌ها اجازه جذب یا انعکاس تابش مادون قرمز را می‌دهد، به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.با این حال، ممکن است از مواد دیگری نیز استفاده شود، مانند فلزات با بازتاب بالا یا ترکیبات آلی با ضریب جذب بالا.عواملی مانند اندازه ذرات، غلظت و نوع اکسید فلزی مورد استفاده نقش مهمی در اثربخشی مواد مسدود کننده IR دارند.ضخامت و چگالی نیز به توانایی مواد در جلوگیری از تابش مادون قرمز کمک می کند.با انتخاب مواد مناسب و در نظر گرفتن این عوامل می توان به مسدودسازی IR موثر در طیف وسیعی از کاربردها دست یافت.